Warszawa, 25.02.2022 r.

Sumienie jest świątynią serca, a serce jest świątynią Boga.

„Jaką miarą mierzyć człowieka?
Człowieka trzeba mierzyć miarą „serca”. Sercem!
Człowieka trzeba mierzyć miarą sumienia,
miarą ducha, który jest otwarty ku Bogu”. (Jan Paweł II)

Sumienie pyta:
– jaką masz zawartość w sercu?
Czy masz w nim miłość do bliźniego?
Czy masz serce rozumne?

Sumienie przemienia serce w miłość.
Serce wzbudza sumienie.
Sumienie:
– ostrzega – jest świadkiem – jest sędzią.
Pomyśl, kto wykona wyrok?
… Ty sam.

Gdy człowiek działa przeciwko sercu, wtedy sumienie
jak sfora psów nie szczekając, zaczyna „gryźć”…
Nie poradzisz sobie z atakującymi niemymi psami.
Jak ci mogę pomóc?
Daj sobie pomóc?

Kiedy ptak żyje…, zjada mrówki.
Kiedy ptak umiera…, mrówki zjadają ptaka.
Z jednego drzewa można zrobić milion zapałek,
ale jedna zapałka może spalić milion drzew.
Okoliczności mogą się zmienić w jednej chwili.

Nie poniżaj, nie krzywdź nikogo.
Dzisiaj czujesz się potężny, ale czas jest potężniejszy od ciebie.
Wyrządzone zło wróci do ciebie w odpowiedniej chwili,
jak niemy pies i zaatakuje z ukrycia.

Sumienie włącza dla ciebie budzenie.
Prosi o otwarcie szeroko oczu.
Woła, otwórz zamknięte drzwi serca!
Woła, idź drogą do prawdy i miłość!
Uwierz, realny jest świat, którego nie widzimy.