„Tolerancja jest przestępstwem, jeżeli dotyczy zła”. (Thomas Mann)

Przyszło mi żyć w świecie, w którym:
Każą jednakowo uznawać każdą religię i każdą ideologię.
Czy to znaczy, że tak samo Boga, jak i szatana?
Pytam, czy niebo jest takie same jak piekło?
Czy cnotę można zrównać z grzechem, prawdę z fałszem?

Wiara katolicka jest ośmieszana.
Boga usuwa się z przestrzeni publicznej.
Obraża się Matkę Boską, przemalowując Ją na tęczowo.

Dążność do Miłości Bożej przedstawiana jest
jako beznadziejna droga do szczęścia.

Miłość ma być nie do osiągnięcia, sprowadzana jest tylko do seksu.
Pragnienie dobra – jest głupotą.
Nieakceptowanie zła – jest nietolerancją.
Mówienie prawdy – jest zakłamaniem,
a kłamstwo podawane jest jako prawda.

Bezwstyd – jest odwagą i cnotą męstwa.
Arogancja – jest stylem życia.
Elegancję wypiera skąpstwo, bezguście i brzydota.

Kulturę niszczy chamstwo, które wychodzi nawet z ludzi
chodzących w rządowych lakierkach.

Agresja, nienawiść i wynaturzenia
są etykietą lewackiego liberalizmu.

Pycha przepoczwarza się w potwora despotyzmu.
Normalność – jest oznaką choroby psychicznej.
Honor jest tylko u ludzi ceniących prawa Boże.

Ojczyzna – jest tam, gdzie dobrze płacą,
a własna przestała mieć wartość.
Patriotyzm – nazywają faszyzmem.

Sprawiedliwość – już nie wypływa na wierzch,
bo ją próbują w „głupiźnie” utopić
– jest narzędziem rządzących.

Żyję w świecie, w którym niektórym ludziom
sumienie nie wykazuje niegodziwości.

Demon już się nie ukrywa,
nawet w bliskich ludziach maskę swoją odkrywa.
Ale i tak ludzie go nie widzą.

Złowroga hydra zielonym i czerwono-rudym ogonem,
żelazną miotłą zmiata Europę.

Zaczyna wchodzić siłą barbarzyństwo.
Człowiek – stał się wilkiem dla drugiego człowieka.
Pytam:
Ile jeszcze pozostało człowieka w człowieku?

Dodam szczyptę ironii:
Przyszło nam żyć w dziwnych czasach,
w których kobiety wolą wypełniać sobie
policzki, usta i pośladki kwasem hialuronowym
a biust silikonem,
zamiast umysł wiedzą, a serce miłością.