Drogi Wojtku
Nie dowierzam, miałem Cię zawsze za inżyniera, a Ty – jak się okazuje – jesteś inżynierem poezji. Ma ona w sobie humanistyczny rozmach, dyscyplinę, oraz matematyczne piękno. Twoje wiersze obok wartości artystycznych mają głęboką treść, są zmysłowym przeświecaniem idei danych człowiekowi przez Boga. Są intelektualne oraz emocjonalne w najlepszym tego słowa znaczeniu. Zawierają cały alfabet uczuć, od głębokiego smutku po szczerą, wręcz dziecięcą, radość życia. Śmiem twierdzić, że są filozofią, sztuką i religią razem wzięte. Stanowią kompendium wiedzy potrzebnej każdemu z osobna i wszystkim razem. Budzą patriotyzm pozwalający myśleć w kategoriach narodu. Pokazują jak żyć w miłości i z miłością. Są pokorną modlitwą składaną pod nogi Bogu i Matce Najświętszej.
Dajesz swoimi wierszami wiedzę, która umyka nam w zabieganej codzienności, w której każdy z nas jak piszesz: „Potrzebuje miłości i odrobinę wyrozumienia. Nikt z nas nie ma nadmiaru miłości. Miłości nigdy nie jest za dużo. Większość z nas nie doświadcza miłości nawet od bliskich, a za miłość będziemy sądzeni.”
Każdy kto zacznie czytać Twoje wiersze będzie do nich często wracać, aby sobie przypominać, przeżywać i odczytywać je na nowo.
W jednym ze ostatnich przesłanych mi wierszy piszesz: „Byłem niedojrzałym winowajcą – i dopowiadasz – Każdy z nas jest niedojrzałym winowajcą.”
Wiersze Twoje zmuszają każdego do rachunku sumienia, do odpowiedzenia sobie – czy warto było żyć w zakłamaniu; i zepchnięciu Boga do ostatniej zamkniętej szufladki w kredensie naszego sumienia.
Piszesz: „Dopóki mamy starszych jesteśmy silni. Od nich zaczyna się wiara. Starsi pokazują kierunek w którą stronę mamy iść, abyśmy się nie zagubili. Ty w swoich wierszach pokazujesz właściwy kierunek. Zakończę za Janem Pawłem II – „Żeby przeżyć we współczesnym świecie wszyscy dla siebie powinniśmy być przyjaciółmi”. Dodam, tym bardziej w rodzinach. Przeciwstawiasz się tym wszystkim ideologiom, które niszczą rodzinę. Opisujesz rodzinę, jako źródło niewyczerpanego dobra, bo dobrem są Twoje wiersze, bo przeciwstawiają się złu i podpowiadają jak żyć.
Prof. dr hab. inż. Jerzy Zielnica
Poznań 14 Lipca 2015 rok