A promień światła, który słońce rzuci,
na szumnej morza igrając topieli,
nie tonie, tylko w tęczę się rozdzieli,
i znowu w niebo, skąd wyszedł, powróci…
(Rozum i wiara, A. Mickiewicz)

Gąsienica musi umrzeć aby stać się pięknym motylem
Nie musisz pełzać po ziemi
Będziesz latać
Tam czeka na ciebie Ten który stworzył ten świat

Świat ducha jest rzeczywistością
Buduj więzi między życiem a światem niewidzialnym duchowym
Uważniej żyj tą chwilą którą żyjesz
Wszystko jest łaską

Przed śmiercią bądź dzieckiem zawierz siebie
W zawierzeniu dotknij Boga

Oswajaj śmierć która jest doświadczeniem przejścia
Nie bój się śmierci ona jest częścią naszego życia

Przemijanie to największy cud dokonany przez Boga
Nie przerywaj modlitwy przed słowami „bądź wola Twoja”
Od Niego jesteś odbiorcą łaski która jest prezentem danym tobie

Nie szarp się z egocentrycznym „ cogito ergo sum”
bo sam się ograniczasz

Jesteś szczęściarzem jeśli wierzysz Stwórcy
Zamkniesz ścieżkę którą obiegasz świat dookoła
Od swego dzieciństwa od matki z której wyruszyłeś w świat

Bądź jak żeglarz nie trać nigdy czujności
Płyń aby wyprowadzić siebie wewnętrznego w przestrzeń
Na obszar nieznanych horyzontów ludzkich
Do coraz bliższego dopłynięcia do Przeznaczenia

Człowiek zawsze chce się łączyć w boskości dotyku
W zmysłach w uczuciach i lęku zagrożenia
Miłości i do modlitewnego zawierzenia
Bez tego łączenia jesteśmy nieszczęśliwi
Nie bój się śmierci to jest droga z której wyjdziesz
***
Na skraju ludzkich możliwości
Modlitwa nie jest wymyślona jest spontaniczna
„Jest podniesieniem umysłu do Boga” św. Jan Damasteński